หลังจากนี้ต้องพึ่งตนเองแล้วนะ!โรงทานวัดท่าหลวงพิจิตรจบภารกิจแจกอาหารคนยากจนประกาศปิดโรงทาน 30 เม.ย.63
อัตตาหิ อัตตโน นาโถ! ผลกระทบจากภาวะวิกฤตไวรัสโควิด19 ส่งผลคนตกงาน คนยากคนจน คนแก่ คนพิการ ทุกข์ยากตกระกำลำบาก วัดท่าหลวงพระอารามหลวง ตั้งโรงทานชาวบ้านนับพันคนถึงกับต้องเข้าแถวขอข้าววัดกิน ล่าสุด เจ้าคณะจังหวัดพิจิตรประกาศแจ้ง 30 เม.ย.63 จบภารกิจขอปิดโรงทาน วันที่ 27 เม.ย. 2563 พระราชสิทธิเวที,ดร. เจ้าคณะจังหวัดพิจิตร รักษาการเจ้าอาวาสวัดท่าหลวง พระอารามหลวง จ.พิจิตร เปิดเผยว่า จากเหตุการณ์ที่เกิดสถานการณ์การแพร่ระบาดของโรคไวรัสโควิด19 ที่เกิดขึ้นทั่วโลก รวมถึงในประเทศไทย ส่งผลกระทบทั้งทางด้านสุขภาพ สังคม และเศรษฐกิจ ทำให้ธุรกิจกิจการร้านค้า โรงงานต้องปิดตัวลง จึงทำให้มีผู้คนจำนวนมากที่เป็นหัวหน้าครอบครัวต้องตกงาน มีผลกระทบถึงคนในครอบครัวที่เป็นภาระต้องดูแล ซึ่งในจำนวนนั้น มีทั้ง เด็ก คนแก่ คนพิการ และผู้ยากไร้ ดังนั้นเจ้าพระคุณ สมเด็จพระอริยวงศาคตญาณ สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก จึงมีดำริให้วัดต่างๆจัดตั้งโรงทานแจกจ่ายอาหารให้กับผู้ที่ได้รับผลกระทบจากวิกฤตโควิด19 ซึ่งวัดท่าหลวง พระอารามหลวง ได้จัดตั้งโรงทานตามพระราชดำริฯ มาตั้งแต่วันที่ 1 เม.ย. 2563 ซึ่งมีโครงการ 1 เดือน ตลอดระยะเวลาที่ทำกิจกรรมดังกล่าวมา ได้รับความร่วมมือจากส่วนราชการ จิตอาสา รวมถึงผู้ใจบุญ บริจาคทรัพย์หรือปัจจัย รวมถึงสิ่งของต่างๆร่วมด้วยช่วยกันเป็นอย่างดี บัดนี้คิดว่าภารกิจตามโครงการดังกล่าวเสร็จสิ้นสมบูรณ์แล้ว รวมถึงสถานการณ์บ้านเมืองก็เริ่มมีมาตรการผ่อนปรน ผ่อนคลาย แล้ว ดังนั้นจึงขอประกาศว่า โรงทานของวัดท่าหลวง พระอารามหลวง จะขอแจกอาหารหรือข้าวกล่องในมื้อกลางวันของวันที่ 30 เมษายน 2563 เป็นมื้อสุดท้าย จากนั้นก็จะขอปิดโครงการดังกล่าว ล่าสุด พระราชสิทธิเวที,ดร. เจ้าคณะจังหวัดพิจิตร ก็ได้จัดทำถุงยังชีพจำนวน 1,500 ถุง โดยโควต้าชุดแรก 500 ถุง จะมอบให้กับ นายสิริรัฐ ชุมอุปการ ผู้ว่าราชการจังหวัดพิจิตร นำไปแจกจ่ายให้กับเจ้าหน้าที่ชั้นผู้น้อยที่ได้เสียสละเวลา เสียสละแรงกาย มาร่วมตั้งด่านตั้งจุดคัดกรองปกป้องเมืองพิจิตร จนรอดพ้นจากการแพร่ระบาดของไวรัสโควิด19 ส่วนอีก 1,000 ชุด ก็จะขอแจกจ่ายให้กับชาวบ้านที่เป็น คนแก่ คนพิการ คนยากจน ที่เคยมาเข้าแถวขอข้าววัดกิน เนื่องจากเกรงว่าเมื่อโรงทานของวัดท่าหลวงปิดโครงการลงจะได้มีเสบียงไว้กินอีกสักระยะหนึ่ง ซึ่งหลังจากสถานการณ์บ้านเมืองผ่อนคลาย บุคคลเหล่านี้ก็คงต้องหางานทำเพื่อเลี้ยงปากเลี้ยงท้องเลี้ยงครอบครัวต่อไป
